powrót do   strona główna   Tomasz Wiszniewski

  BROADWAY, MÓJ BROADWAY - film w reżyserii Tomasza Wiszniewskiego

 

Rok produkcji: 1988
Czas: 60 min
Autor: Kazimierz Braun
Reżyseria i scenariusz: Tomasz WISZNIEWSKI
Scenografia: Iwo Dobiecki
Realizacja TV: Marek Jurkowski
Adaptacja: Tomasz Wiszniewski
Występują:
Adrianna Biedrzyńska
Monodram według opowiadania Kazimierza Brauna (ur. 1936) "Święty las". Wybitny reżyser, historyk i teoretyk teatru, profesor, autor książek i publikacji naukowych, pisarz - od 1985 r. mieszka i pracuje w Stanach Zjednoczonych. Wykładał na kilku uczelniach amerykańskich, w tym tak renomowanych jak Harvard, Berkeley, Stanford, reżyserował na różnych scenach, także w najbardziej znanych teatrach w różnych miastach, z bliska obserwował życie teatralne w Stanach. Miał również okazję śledzić na przestrzeni lat perypetie polskich aktorów próbujących zdobyć w Ameryce status profesjonalisty, z różnym zresztą skutkiem. Jeden z wariantów migracyjnych losów młodej polskiej aktorki, marzącej o sukcesie w Hollywood, pokazuje ten spektakl. Hollywood w dosłownym przekładzie oznacza święty las, jak w tytule opowiadania, które stało się podstawą scenariusza. Telewizyjna adaptacja, przygotowana przez debiutującego wówczas reżysera Tomasza Wiszniewskiego, otrzymała jednak tytuł lepiej "nadający się na afisz". "Broadway, mój Broadway" wzdycha Baśka, która przyjechała do Nowego Jorku na początku lat 80. Ma dwadzieścia parę lat, talent, urodę, sporo wiary w siebie i trochę nadziei, że jej się w Ameryce powiedzie. Ukończyła studia w szkole teatralnej w Polsce, trafiła do jednego z lepszych teatrów, zagrała Pannę Młodą w "Weselu". Później długo nie dostawała żadnych propozycji, postanowiła wyjechać. Magister sztuki pracowała w fabryce płyt gramofonowych, sprzątała, robiła wszystko, byle zacząć, zaczepić się. Potem może uda się spotkać kogoś, kto wprowadzi ją w środowisko, poleci komuś bardziej wpływowemu. Jeśli nie uda się zagrać w teatrze na Broadwayu, to może chociaż w reklamie. Swe wspomnienia i zwierzenia Baśka nagrywa na taśmę magnetowidową. Jest wobec siebie szczera, wciąż pełna entuzjazmu, że w Ameryce wszystko jest możliwe. Czy rzeczywiście?