Mirosław Baka (Blues), Tomasz Dedek (Gała), Artur Żmijewski (Valentino), Małgorzata Hajewska (Chudy), Ewa Skibińska (Śliczna), Krzysztof Globisz (Stysiek), Stanisława Celińska (Profesorka), Monika Mrozowska (Monika), Wojciech Klata (Chłopak), Paweł Ławrynowicz (Bronx), Wojciech Biedroń (Wodzirej), Łucja Kuklińska, Karolina Nowakowska (Dziewczyny)

Współczesna sztuka podejmująca wiecznie nośny temat rozliczenia z własnym życiem. Bohaterowie "Bluesa" to czterdziestolatkowie, którzy spotykają się na balu absolwentów w swym dawnym liceum. Nie widzieli się przez ostatnie dwadzieścia lat. Przez ten czas różnie im się wiodło. Gała jest nieźle prosperującym cukiernikiem, Śliczna wychowuje samotnie dziecko i ma niewielki butik, Valentino zrezygnował z aktorskich ambicji na rzecz intratniejszego prowadzenia teleturniejów, Chudy po zmianie płci jest już prawie mężczyzną... Wszyscy czekają już tylko na Bluesa, dawnego klasowego "jajcarza". Ten zaś, obecnie bardzo zamożny handlowiec, ma poważne problemy. Jego córka Monika zaszła w ciążę i uciekła z domu. Na prośbę zrozpaczonej żony Blues rozpoczyna poszukiwania jedynaczki. Odwiedza mieszkanie chłopaka Moniki. Dziewczyny tam jednak nie ma. Ostra wymiana zdań z przyszłym ojcem jej dziecka kończy się bójką. Ciężko poturbowany Blues traci przytomność. Sztuka Bruttera i Wiszniewskiego z różnych perspektyw ukazuje tzw. kryzys wieku średniego. Bohaterowie wyzbyli się już złudzeń, marzeń, wielkich ambicji. Choć jakoś ustawili się w życiu i nie cierpią na brak pieniędzy, czują się wewnętrznie wypaleni, puści. Wraz z młodzieńczymi rojeniami stracili też zdolność doświadczania smaku i urody życia. Przerażają ich szybko uciekające lata. Wiedzą, że przekroczyli już "smugę cienia", coraz częściej myślą o śmierci. Drażni ich codzienność wypełniona beznadziejną rutyną rodzinnych i zawodowych obowiązków. Męczy bezsilność wobec konieczności narzucanych przez los. Autorzy dramatu próbują znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego "piękni dwudziestoletni" nieodmiennie przeradzają się w "szpetnych czterdziestoletnich"? Czy w drodze do dojrzałości trzeba popełniać wciąż te same błędy? Czy "młodzi" i "starzy" zawsze muszą walczyć i niszczyć się wzajemnie? Czy życie w tzw. średnim wieku może być jeszcze piękne? Brutter i Wiszniewski ostrożnie sugerują, że może. Ich bohaterom to się udaje. Jednak już za parę godzin suto zakrapiane alkoholem, sentymentalne, nocne spotkanie dobiegnie końca. Wszyscy rozjadą się do swoich rodzin, zajęć, trosk. Czy płomyk, który rozpalił się w ich wnętrzach pod wpływem "sprawy Bluesa" nie zginie tak szybko i niespodziewanie, jak się pojawił?