OŁOWIANY DOBOSZ - książka z wierszami Ludwika Wiszniewskiego

powrót do: strona główna Ludwik Wiszniewski

OŁOWIANY DOBOSZ - książka z wierszami Ludwika Wiszniewskiego

Ludwik Wiszniewski

OŁOWIANY

DOBOSZ

SPÓŁDZIELNIA WYDAWNICZA

"CZYTELNIK"

WARSZAWA, MAJ 1946

ilustracje

Czesław Wielhorski

format 260 x 209 mmm

oprawa broszurowa

JUŻ IDZIE!...

Martwi się Magdusia,

martwi się dziewczyna,

że się ta wiosenka

tak późno zaczyna.

Aż tu patrzy -

złote słonko

grzeje, topi

śnieg przed sionką...

Aż tu słyszy

głosik Bronki:

- Przyleciały

już skowronki!...

                      Aż tu Basia
                      w rączki klaszcze:
                      - Już rozkwitło

moc przylaszczek!...

Cieszy się Magdusia,

śmieje się dziewczyna,

wszak to już wiosenka

rządy rozpoczyna!

	OŁÓWECZEK Mam ołówek, ołóweczek, narysuję pięć owieczek. Hop-la-la! Zamiast owiec wyszły świnki, bardzo śmieszne mają minki. Hop-la-la!
	AUTOBUS Wzięła myszka walizeczkę. Wyszła za wieś - za wioseczkę. Tam na szosie przy gospodzie wielkie auto staje co dzień. Wzięło myszkę i już pędzi. Na kokoszki krzyczy, zrzędzi. Trąbi, trąbi, ile zdoła: - A nie wchodźcie mi pod koła !...
	Myszka blednie - źle się czuje, bo samochód podskakuje. Z boku na bok się kołysze... Taka jazda nie dla myszek. Myszka prosi konduktora: Proszę stanąć, jestem chora!... Widać zaraz, żeś z zapiecka, idź więc pieszo do miasteczka!..
	LATO Gdy nadejdzie lato, będę chodził boso, Będę żyto kosił tatusiową kosą. Gdy się kosa stępi, będę wiązał snopy i nim słonko zajdzie, ustawię je w kopy... Gdy nadejdzie lato, czas piękny, wesoły, będę żyto z pola zwoził do stodoły. Udadzą się żniwa, wiatr rozpędzi burze... Starczy nam chlebusia na roczek lub dłużej!
	MUSZKA - UPARCIUSZKA Latała muszka-uparciuszka po podwórku, latała, latała, latała godzinkę bez mała, na wszystkim siadała. Gdy wodę w kałuży piła, nóżki zamoczyła. Obtarła nóżki o brudną szmatę, obleciała wokół chatę, wpadła do izdebki. Latała muszka-uparciuszka po izdebce, latała, latała, latała to górą to dołem - bzykała nad stołem. Usiadła na chlebku, jadła go po ździebku. Trzepnęła gosposia fartuchem, wypędziła z izby muchę: - Od chleba ci zasię! Zmykaj stąd, brudasie!...
	PASTERECZKA Zielona gałązka, różowy kwiateczek. Nie chciała dziewczyna paść swoich owieczek. U wójtów muzyka - tańcują mazura. Chodzi pastereczka smutna i ponura. Przybiegł wilczek z lasu, rzekł ze słodką miną: - Będę pasł owieczki, potańcuj, dziewczyno! - Po krótkiej zabawie - (trwała pół pacierza) nie znalazło dziewczę owiec ni pasterza...
	PRZYJACIELE ZAJĄCZKA Chorował zajączek. Bolało go w boku. Nie mógł się poruszać ani zrobić kroku. Więc do swych przyjaciół wysłał listy krótkie: "Jestem bardzo chory, donoszę ze smutkiem - Zajączek". Najpierw przyleciały dwie lekarki-sowy; - Nie martw się, zajączku, wkrótce będziesz zdrowy! A potem przybiegła wiewióreczka z zielem: - Zanim je naparzę, łóżko ci prześcielę! Przyleciały również kuropatwy zacne, przyniosły choremu oziminki smacznej. Jedynie płochliwy bieluśki króliczek telegram nadesłał: "Wyzdrowienia życzę! - Króliczek" Zając poweselał i wyrzekł te słowa: - Wśród tylu przyjaciół przyjemnie chorować!
	MOSTEK Drogi, ścieżki do miasteczka przecinała bystra rzeczka. Szedł do miasta szaraczek po czerwony kubraczek. Ujrzał rzeczkę - zawraca, nie chce nóżek zamaczać. Szedł do miasta kogucik po sukienny surducik. Ujrzał rzeczkę - zawraca, nie chce nóżek zamaczać. Szła do miasta Walerka, niosła na targ pół serka. A tu rzeczka!... Zawraca, nie chce nóżek zamaczać. I szedł cieśla Nikodem: - A ja przejdę przez wodę! Ściął sosenki dwie proste, pobudował wnet mostek.
	PIEJE KOGUT Pieje kogut na płocie: - Hej, pomóżcie Dorocie! Tchu zabrakło dziewczynie, niesie z mlekiem naczynie. Pieje kogut na płocie: - Hej, pomóżcie w robocie tej słabiutkiej, tej Ewce! Niesie wodę w konewce... Zagęgała gęś młoda: - Patrzcie, jaki gospodarz! Wielu mamy krzykaczy... Sam się zabierz do pracy!...
	KOZIOŁECZEK Stanął koziołeczek przed babuni progiem. Zażądał kapusty i nastawił rogi. Na to babuleńka: - Co za zwyczaj kozi! Prosisz o kapustę i różkami grozisz... - Bodnę cię naprawdę! - Pomału, pomału... chcesz kapusty dostać, grzeczności się naucz !
	WRONA Stawia Kachna za progiem dużą michę z twarogiem i zaprasza kokoszkę: - Zjedz troszkę! Aż tu leci wrona, chytre oczy mruży i do tej kokoszki tak baje - bajdurzy: - Byłam wczoraj u młynarza... - I cóż? - Kłaniać ci się kazał. - Ko, ko, ko!... - Byłam wczoraj u kowala... - I cóż? - Grzebać w polu ci pozwala. - Ko, ko,ko!... - Byłam wczoraj u sołtysa... - I cóż? - Zręcznie schwytał w sidła lisa. - Ko, ko, ko!... I kokoszka nadziwić się nie może, A tymczasem wrona zjada jej twarożek.
	SKĄD TO GRANIE? Na podwórku zamieszanie ... Gdacze kura: - Skąd to granie? Gęga gąska: - Skąd to granie? Na to ćwierka wróbel z płotka: - Co to za muzyka, powie nam Dorotka! A Dorotka: - Właśnie, właśnie! zaraz wam wyjaśnię : To jest radio, mili moi. Na stoliczku sobie stoi. Gra lub śpiewa. co kto woli, aż ci skacze mały stolik! Wtedy gąski, kaczki, kury, kogut, świnka, piesek bury i dwa małe szare kotki zwróciły się do Dorotki: - Choć to kłopot i ambaras, kup nam radio, ale zaraz!
	DWA ŚWIERSZCZYKI Świerszczyk duży. świerszczyk mały słuchać radia także chciały: wyszły cicho zza przypiecka - w radio grali na skrzypeczkach. Dwa świerszczyki: duży, mały - odrobinkę posmutniały. Młodszy wzdycha. starszy sapie: - Z naszym graniem chodźmy za piec!...
	PRZYSZŁA JESIEŃ DO OGRÓDKA Przyszła Jesień do ogródka. Przywołała Jagusię: - Marchew zbierz, rzepkę zbierz, do piwniczki wszystko wnieś! Znosi Jagusia do piwniczki jarzynki, znosi i znosi. Jeden wór, drugi wór - do wieczora trwał ten zbiór. Wieczorem przybiegł do ogródka szary zajączek. Chodził między zagonkami powolutku, powolutku. - Marchwi brak, rzepki brak! Czemu tak? Czemu tak?
	Zauważyła zajączka jesień. Pogroziła mu paluszkiem. - Coś tu chciał? Tyś marchewkę, rzepkę siał? Uciekł zajączek do lasu. Rad nierad na mchu siadł, zwiędły listek brzozy zjadł...
	WIECZÓR Po robocie, po wieczerzy stół obsiedli domownicy. Jędrek czyta, Michaś pisze, a Karolek głośno liczy. Matuś ręce na stół kładzie, czule patrzy na swych smyków. Ojciec szuka w kalendarzu rad praktycznych dla rolników. Ziąb na dworze, dmie wichura, ogień trzaska na kominie. Zegar cyka: cyku, cyku!... - czas wieczorny szybko płynie. Z kąta wyszedł skrzat domowy i na brzeżku stołu siada: Posłuchajcie, moi mili, dawnych dziejów o pradziadach! Baju, baju ... Ogień wygasł... Sen do izby wpadł skrzydlaty: Idźcie spać już, gospodarzu, ja strzec będę waszej chaty !
	STELMACH Przed stelmachem stoi wozik, będą na nim snopy zwozić. A gdy będzie targ w Łowiczu, tam powiezie mych rodziców.
	KOWAL Przed kowalem leżą pługi - tutaj jeden, a tam drugi. Dwa lemiesze na wpół zdarte - będą nowe już we czwartek.
	SZEWCZYK Szewczyk trzyma szydło, młotek. Łata buty na tę słotę. - Tylko śpiesz się - wszyscy proszą - nie będziemy chodzić boso!
	BEDNARZ Załamała Kachna ręce - z beczki spadły dwie obręcze... Rozsypały się deseczki - nie ma beczki, nie ma beczki! Przyszedł bednarz, kiwnął głową: - Zaraz zrobię beczkę nową!...
	RYBAK Łowił rybak rybki, łowił rybki siecią. Złowił jedną rybkę, potem drugą, trzecią. Pierwsza rybka - okoń, druga rybka szczupak; nie będą już w wodzie ogonkami chlupać. A ta trzecia rybka to maleńka płotka, posmutniała bardzo - że zły los ją spotkał. Rybak się uśmiechnął, rzekł do okruszyny: - Żal mi cię, ploteczko, wracaj do głębiny!
	MŁYNARZ Wiatraczek terkocze dni całe i noce. Młynarzu, spać pora, dosyć mąki w worach!
	OŁOWIANY DOBOSZ Ćwierkały raz wróble, te skore do plotek, że żył majster Klepka, że żył majster Młotek. Zmajstrowali konia. żwawego konika! Stukał podkówkami, jak prawdziwy brykał. I ćwierkały dalej, ćwierkały z zapałem : - Umiał ten koniczek iść stępa, biec cwałem. Tym małym konikiem, konikiem drewnianym zachwycił się dobosz, dobosz ołowiany. Zachwycił się dobosz, tyli, tyci malec - jeden cal z połową, najwyżej dwa cale.
	Mały, śmieszny dobosz nie uląkł się konia. Pomknął jak wichura przez pola i błonia. Był nad polskim morzem, odwiedził Kujawy, zahaczył o Poznań, wstąpił do Warszawy. Gdy poił konika w srebrzystej Wisełce, zadrżało w doboszu jego małe serce. Koniku, nie wrócę już do tarabanu! Pójdziesz ze mną służyć do polskich ułanów! FUTRO JEŻA
	Była pierwsza zima, były pierwsze mrozy. Pan Bóg wielką skrzynię z futrami otworzył. Przywołał zwierzęta i rzekł do nich tkliwie; - Dam każdemu futro - dzielę sprawiedliwie... Tobie - białe, tobie - szare, ty dostaniesz ryże ... Nie bójcie się, śmiało, śmiało podchodźcie tu bliżej!... Tobie - bure, tobie - siwe, pies dostanie kożuch, bo przy piecu rzadko siedzi, wciąż biega po dworze... - A ty czemu nie podchodzisz? - spytał Pan Bóg jeża. - Bo się patrzę na zajączka, jak futro przymierza. - Czy chcesz takie? - Chciałbym inne - sierść w tym jakby mgiełka. Chciałbym futro z włosem grubym, choćby jak igiełka. Pan Bóg spojrzał na aniołom, a potem na jeża: - Podać futro specjalne, tu, dla tego zwierza! Spojrzał jeżyk na futerko ... Panie Boże, przebacz... Pan Bóg odrzekł: - Już jest późno - powracam do nieba!
	ŚNIEŻYNKI Jeden wróbel, dwa wróbelki, trzy i cztery zaćwierkały: - Na płoteczku leżą sery! Jeden płotek, dwa płoteczki, trzy i cztery zaskrzypiały: - To śnieżynki, a nie sery! Jeden wróbel, dwa wróbelki, całe stadko zaćwierkało: - A gdzie bawił śnieg przez łatko? - Oj, daleko, na północnym aż biegunie! - Gdzie przebywał, niech czym prędzej tam odfrunie!
	DZIWO Stoi bałwan w kapeluszu, nic nie słyszy, nie ma uszu. Ślepki z węgla patrzą krzywo. Krzyś ulepił takie dziwo. Wicher dmucha, mróz nadchodzi, marznie bałwan, pan dobrodziej. Grzęźnie w śniegu po kolana, nie wytrzyma tak do rana. - Krzysiu, Krzysiu, mój chłopczyku, chcę się ogrzać przy piecyku! - Siedź na dworze, szanuj życie, piec łakomy pożarłby cię!...
	CHOINKA Mróz na dworze, mróz. Konik ciągnie wóz. Wóz głośno turkocze! - Nie skręcę, nie zboczę. Tur, tur, tur! Tur, tur, tur! tę choinkę dał nam bór. . Mróz na dworze, mróz. Konik ciągnie wóz. Gospodarz ma synka, dla niego choinka. Stuku, stuk! Stuku, stuk! jest wybrana ze stu sztuk! Zjeżdża z drogi wóz, bo chałupka tuż. Choinka, ta miła, igiełki zjeżyła, bo nie ma humoru - chce wrócić do boru!
	W borze mroźna noc, w izbie uciech moc. Jabłuszka, orzeszki, dziecięce uśmieszki. Choinka - śliczności więcej się nie złości.